Boję się o nas
Znów ptaki, te niewielkieprzybyłe przedwcześnie
w pośpiechu wiją gniazdo w rynnie
znów łaszą się do siebie
kocięta bezdomne, znaczone
przykrym parchem, głodne
Księżyc rośnie — boję się - o nas
ciężar wiosny — boję się - o nas
triumf młodości — boję się - o nas
wrzask o brzasku — boję się …
Znów szelest ortalionu
biegacza, co rankiem
próbuje się przecisnąć przez mgłę
wybudza mnie perfidnie
wyrywa z tej nocy, nieczułych
objęć na powierzchnię
Znów wchodzisz we mnie drgawką
a serce więzione w przyciasnej
klatce żeber — martwieje
znów ostrzem twardej mowy
ćwiartuję bezmyślnie, w afekcie
twą wrażliwość - boleśnie
Księżyc rośnie — boję się - o nas
ciężar wiosny — boję się - o nas
triumf młodości — boję się - o nas
wrzask o brzasku — boję się …
Gdy sparszywieję znów
-zamknij się w sobie, zaciągnij rolety powiek
gdy sparszywieję znów
— chwyć się cieniutkiej niteczki pewności, że minie
— to minie